یارب :
از ابر هدایت ، برسان بارانی ...
پیش تر از آنکه چو گردی ز میان برخیزم...
تقدیم به همشهری خوب و بزرگوارم که همیشه امید را فریاد می زند ..
آنان که مدام دل نگران ناتوانان هستند..
هیچ گاه نمی توانند ناتوانی را نجات بخشند ...
با اشک ریختن ما ، آنها توانا نمی شوند ...
باید توانا شد و آنگاه آستین همت بالا زد .
بهترین درس ها را در زمان سختی آموختم...
ودانستم صبور بودن یک ایمان است...
وخویشتن داری یک نوع عبادت...
فهمیدم ناکامی به معنی تأخیر است نه شکست...
وخندیدن یک نیایش است...
زندگیتان در سختی و راحتی سرشار از امید...
بر برگ سفیدی ...
به سپیدی قلب پاک مهربانت ...
نقاشی کن عکس خورشید را ...
و در پشت پنجره سرد تنهائیم بگذار ...
تا که بر من بتابد....
و روح یخ بسته ام را حرارتی جاودانه بخشد ...
بر برگ سفیدی ...
به سپیدی قلب پاک مهربانت ...
نقاشی کن امواج آبی دریا را ...
تا ماهی کوچک قلبم ...
در آن آرامش آبی...
از حس بی تابی ...
رها گرد ...
نقاشی کن اسب چابک عشق را...
تا مرا ببرد ...
ببرد تا آنجائی که ...
فقط تو باشی و من باشم و عشق و نور ...
برایم نقاشی کن نم نم باران را ...
تا شوره زار خشک دلتنگیم...
دشتی سر سبز گردد ...
و آشیان شقایقها ...
نقاشی کن سایبان امنیت را ...
تا در زیر آن ببافم ...
فرشی از جنس آرامش ...
و بنشینم ...
بنشینم در انتظار تو ...
بر برگ سفیدی ...
به سفیدی قلب پاک مهربانت ...
نقاشی کن عکس خوشبختی را ...
و بر دیوار زندگیم بیاویز ...
نقاشی کن کوهی بلند را ...
تا در قله آن کوه بلند ...
در گوش آسمان بخوانم ...
که : آه....
من چقدر خوشبختم ...
خوشبخت ....
نقاشی کن عکس خورشید را ...
و در پشت پنجره تنهائیم بگذار ...
تا بر من بتابد ...
و روح یخ بسته ام را ...
حرارتی جاودانه بخشد ...
نقاشی کن ...
کوهی بلند را ...
تا در قله آن کوه بلند ...
در گوش آسمان بخوانم .......
آه.....
نقاشی کن عکس خورشید را ...
کوهی بلند را ...
و اسب چابک عشق را ...
تا مرا ببرد ...
ببرد تا آنجا که فقط ...
عشق و نور باشد و ...
تو باشی و ...
من باشم ..
آری ....
فقط تو باشی و من باشم ...
عزیر دل...
دِ لِ مـــُو نا رَه و غَـــم دَ نـــِه یِ نار
دِ مُـــو نِ نار بَــــشَ دَ نَه چِ بِسیا ر
دِ لِ مُــــو ای انارِ دَ نَـه بِــستَه
زِ دَســـتُــم وِ ر زِمـــی خُـــردَه شــِکــِــستَه
" به آنِ " دَنه هایِــش پاش خُــردَه
ما در امواج بیکران رودخانه حیات جاری هستیم
بی آنکه مبدا و مقصد آنرا بدانیم
تنها تماشای تو در این تلاطم آرامم می کند
از وقتی دانستم تو هستی به بودن خود بیشتر ایمان آوردم
ای همه هستی من ...ای هستی ...
با عرض پوزش از تمامی خواهر های گلم
گِـلَ از زَن بِ زِبُـون تُـربِـتی
دوستان معنی شعر را بنویسند به بهترین معنی هدیه ناقابلی اهدا می شود
دِلبَــر بِـرِیـچی اُوقـضِـرِگَ خِـدِی مُـو جِـفا مِـنَ ؟
وَرگِـن بِ اُو کِ کِـی بِ عَــهدِ ش وِفــا مِــنَ ؟
از بَـس کِ پولِ ای چیـزُ اُو چیـز اَز مُــو مِـستِـنَ
چـون روز روشَـنَ کـِ اَخِـــر مُــر گِـدا مِــنَ
تا یَــک تِـمَـنِ پول دِ جیبُــم می بِینَ زِ فَعـلِـگی
خــانــم هـَـوایِ خـوردن پِــپسِی کُــلا مِـنَ
پــول از مُــو مِـستِـنَ کِ بِـرَ بِ فروشگاهِ اَفسِـرا
تا پوُشــت سَــر مُــنُــم هَــوَسِ سینما مِــنَ
چَند روزیه کِ خِـدِی سِـکینه دُختَـر هَمـسَـیَـما
تمرینِ رَقصِ پامپُ دانـسُ چـاچـا مِـــنَ
اِسـمِـش خِدیــجَـه دیروز میبینُم سِـجِیلتِـشِر وَر دیـشتَ
اِســمِــشِر خَط زِیَـه دَر عَـوَض سـُوفیا مِــنَ
تا مَــردِ چِیت فروش مِــیَ بِ دَرِ خََــنَــما
دِلِ مُــر مُــبُــرَ و بِ هَـر کِــلَـکِ هَست از خود رضا مِـنَ
دِ قِــلــعَـما هَـــمَ مِــدِنَـن اِسـمِ مُــو مَمــمَـدَ
دیــروز می بینم خانم مُــر مَــمِــجُــو صِــدا مِــنَ
(مَــیَ اَدایِ تِــهرَنیـار بِــدَر یَــرَ )
هَــر روزِ روز گُـوشتایِ دِیـزِیـر مُــسُوزِنَ
هیچ مَـرگ بِلَـد نِــیَه و هِــی اِدّعـا مِــنَ
(مِــگَ مُــو شاخ چِــنار پُــلُو بِــلَــدُم تیــار کُــنُـم )
تا دیروز تِــمبُـونِـش دِ رُو زِمینا کِــشَلَ مُـوخُـورد
اِمروز می بینم خانم دامَـن فِـرِنـگیر تا بالایِ زانوهاش کوتا مِــنَ
تا وِر مُــگُــم نَــکُو زَن ای زِنـدِگی نِــیَه
بُــقـچَــر مِــبِــندَ و رُو وِر خَــنِــیِ بابا مِــنَ
خُـلاصَ زن شِــیطُویَ رِفِــق فِــریبِ شِـیطُــور تُو مَــخُـور
فَــوّارَ چون هَــوا مِــرَه کِــلِّ پا مِــرَ
زن عاقِــبَــت رِفِــق مُــو و تُـــر کِــلِّ پا مِــنَ