دل مویه

....من از پایان می ترسیدم و آغاز کردم

غریبه ها...

شنبه ششم آبان ۱۳۹۱ 17:3

 

راستش امروز داشتم با خودم فکر می کردم ...

به اتفاقاتی که توی این مدت کوتاه برام افتاد ...

همونهائی که زندگیمو زیر و رو کرد...

همونهائی که حتی خوابشو هم نمی دیدم یه روزی برای من  پیش بیاد ...

همونهائی که اگه چند ماه قبل یکی بهم میگفت

فلانی : تا چند وقت دیگه این اتفاقها برای تو میافته

بهش خیره میشدم و یهو میزدم زیر خنده

اره ..امروز داشتم فکر میکردم ...

با خودم فکر می کردم بهتره از حالا

اسم یه سری آدم توی زندگیمو بزارم:

 " غـــــــــریـــبـــه "  

كه وقتی از پشت بهم  خنجر میزنن...

وقتی بهم نامردی میکنن ..

وقتی همه زندگیمو به باد میدن ...

با خودم بگم:

بیخیال...

از غریبه ها که  بیشتر از این انتظار نمیره...

غریبه ان دیگه ..

دوستت که نیستن ...

ادعای رفاقت و برادری هم که نداشتن ..

اصلا یه روزی همه چیزت که نبودن

اصلا تو که براشون کاری نکرده بودی

اصلا تو که عمر و جونی و سلامتی و مال و همه چیزتو که به پاشون نریخته بودی

اصلا تو که بخاطرشون تو روی عالم و آدم که وانستاده بودی

اصلا چشم بسته که بهشون اعتماد نکرده بودی

اصلا روی حرف و قول و عشق و مرامشون که حساب باز نکرده بودی

اصلا دل پاک و سادتو که  بهشون نسپرده بودی ... ...

حالا بی خیال ...

غریبه ان دیگه ...

از غریبه ها هم که بیشتر از این انتظار نمی ره ....

رسول

باید برم ...

جمعه پنجم آبان ۱۳۹۱ 17:45

ببخشید ...باید برم ...کار دارم ...

آخه امروز خودمو دیدم ...

نشناختمش ...

خیلی داغون شده ...

انگار سالها پیر شده...

باید ببرمش خونه ..

ببرمش اصلاح ...

ببرمش حموم ...

بعد خشکش کنم ...

لباساشو عوض کنم و موهاشو شونه کنم...

ببرمش تو رختخواب تا دراز بکشه

یه لیوان قهوه براش درست کنم ...

یه سیگار براش روشن کنم و بزارم کنار لبش ...

بعدهمینطوری که بغض کرده و چشاشو به سقف دوخته و سکوت کرده ...

همینطوری  کنارش اروم دراز بکشم و...

موهاشو با دستم نوازش کنم و آرومش کنم ...

دلداریش بدهم  که زیاد فکر نکنه

بگم :چی شده خودم ...؟

چی به سر خودت آوردی ...

دلتو سوزوندن ...؟

قلبتو شکوندن...؟

بهت بدی کردن ...؟

همه ولت کردن ...؟

بهت خیانت کردن ...؟

نامردی دیدی ...؟

درد داری ...؟

میدونم ...

ولی بیخیال خودم جان ...

نگران نباش ...

اینم میگذره

بالاخره تموم میشه ...

خودم از حالا هواتو دارم ...

دیگه نمی زارم کسی اذیتت کنه ...

بعدش دستشو بگیرم توی دستم و اروم براش لالائی بخونم ...

باید هر طوری شده خودم را یه چند ساعتی  بخوابونم

آخه " مـــن "  خیلی خسته است....


رسول

گفته باشم ...من زجر میکشم ...

جمعه پنجم آبان ۱۳۹۱ 17:21
این روزهـــــا قیافه ام  خیلی تابلو شده ...

همه میگن : چی میکشی ؟

میگم  :  " زجـــــــــر "

میگن  : نه ... یعنی چی مصرف میکنی ؟

میگم : عمـــرمو ... زندگــــــــیمو ... جــــــــونیمو ... وجــــــــودمو ...

رسول

نسخه...

جمعه پنجم آبان ۱۳۹۱ 12:49

آقای دکتر ...

 

برای کسی که چشماش قرمز شده ...

 

 صداش گرفته...

سرش سنگیه ...

و آب ریزش بینی داره ...
هی نسخه نپیچید لطفا....

شاید بغضی تو گلوش شکسته....

رسول

نگران نباش ...

پنجشنبه چهارم آبان ۱۳۹۱ 23:57
خـیالت راحــت ...


دلـــــــــــم را تهـدید کردم ...


بهـــانه ات را نگــــیرد....


وگــــــــــرنه میدهــــــــــــم ...


دوباره بســـــــــــوزانیش ....

رسول

خدایا ...

چهارشنبه سوم آبان ۱۳۹۱ 19:49
الـــــــــــهی ...بس کن این بیداد ...


                                                   آمین ...

رسول

....

چهارشنبه سوم آبان ۱۳۹۱ 8:2

السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا (ع)


حرف دل رسول واسه آقا ...


آقا جوون فدات بشم ...این روسیاهه اومده ...

                         روش نشد خودش بگه ...به چه بهونه اومده ...

اومده درد و غماش را بسپاره به کرمت ...

                         میدونه  که  دست خالی نمی ره  از حرمت ...


ادامه اش بعدا...



اینجا ...یه گوشه از بهشت افتاده روز زمین ...واااای خدا جون ...دلم ...دلم ...


زائری بارانی ام آقا... به دادم می رسی؟

 

بی پناهم، خسته ام، تنها؛ به دادم می رسی؟

 


رسول

وقت مردن ...

چهارشنبه سوم آبان ۱۳۹۱ 0:0

وقت مردن ...شمع دانی که به پروانه چه گفت ...؟؟؟؟؟؟


گفت : ای عاشق بیچاره ...فراموش شوی ...


سوخت پروانه ..ولی خوب جوابش را داد ...


گفت : طولی نکشد ...تو نیز خاموش شوی ...



رسول

تنهائی ...غم ...

سه شنبه دوم آبان ۱۳۹۱ 21:15


دلم.....

 تنهایی را دوست داره........

بی دعوت میاد...

بی منت می مونه.....

هیچ وقتم بی خبر نمیره...



کسی جز غم نمی گیرد سراغ خانه مارا 

به زحمت جغد پیدا میکند کاشانه مارا

از این شادم که غم پیوسته می آید به بالینم

چه سازم گر که غم هم گم کند کاشانه ما را

 

رسول

دوشنبه یکم آبان ۱۳۹۱ 23:27

هـــــر کــــی عاشـقم شد گفت :

 

" میـــــــمیرم بـرات "

 

ولـــــی من یکـــــــی را مـــــی خواســـتم که

 

" بمـــــــــونه بــــــرام "

 .

 .

.

هــــمه میـــگن : اسـم قــلب  " دلــــــــه "

 

ولی اســــــم قـلب مـــــــن  " تـــــــوئـــــی... "

 .

 .

 .

امـــشب دوبــاره دلــــم بچـــه شــده

 

و جـــز به بـــودنت راضــــی نمـــی شه ...

 

حـــــالا این مـــوقـــع شـــبی

 

ازکـــــجا   " تـــــــو " بیــــارم ؟؟؟؟ 

رسول

بعضی ها...

دوشنبه یکم آبان ۱۳۹۱ 13:25

بعضی ها را دیدی وقتی عصبانی اند ...

وقتی دلشون از یه جائی دیگه پره ...

وقتی دنیا به کامشون نیست ...

وقتی کم میارن ...

 دلشون میخواد یه چیزی را بشکنن ...

مثلا یه فنجون ...یه بشقاب ..یه لیوان ...

میگما ...

فقط خدا نکنه این طور مواقع دلتو بهشون سپرده باشی ...

بد جوری میشکنن ...بد جور...

رسول
ط¨غŒظˆع¯ط±ط§ظپغŒ
قصه اینجوری شروع شد
که تو بی قراری من تو رسیدی
منودیدی
 مثل خورشید تو تابیدی
به تن مرده ی عشقم
تودمیدی
منو دیدی
قصه اینجوری شروع شد
اون سوار خسته راهی
که کشیدی تا در کوچه احساسو پریدی
 منو دیدی
منودیدی
قصه اینجوری شروع شد
قصه ی عشق منو تو
قصه ی پاییزو برگه
قصه ی کوچ و تگرگه
قصه ی جنگل و رازه
قصه ی درد ونیازه
قصه اينجوري شروع شد
حالا من موندم و احساس
که یه دنیاست
آخر عشق منو تو
یه معماست  
غصه ی ما رو نخور
صبح غزل خون دیگه پیداست
دیگه پیداست ...
رسول زوار تربتی
msina12@yahoo.com


ای کسانی که می آیید ...می خوانید ...و بدون کامنت می روید...
بدانید که این آمدن ها " اصلا " به دلم نمی نشیند ... !!




برای هر کسی.........
یه اسم تو زندگیش هست.........
که تا ابد......
هر جایی بشنوتش.....
ناخودآگاه...
بر میگرده به همون سمت...!
.
.
.
.
نمی دونم یه روزی میاد ...
که تصادفا یه صفحه جلوت باز بشه ....
و یهو عکس منو ببینی ؟
عکسی که شاید شبیه خاطره های سالهای دور زندگیت باشه ...
نمی دونم اگه اون روز بیاد ...
چه فکری می کنی ...
شاید بی تفاوت از کنارش بگذری ...
شاید سریع اون صفحه را ببندی ...
شاید آهی بکشی و ...
شاید بگی : چه جالب ، من این عکسو می شناسم ...
خیلی شبیه آرزوهای دورمه ....
خیلی شبیه خاطرات خوب زندگیمه ...
نه نه ....خوب نه ....
آخه میدونم بهت بد کردم ...
این صفحه را بازکردم ....
که حرفهامو ...
درد دلامو...
غصه هامو...
واست بنویسم ...
به امید روزی که ....
.
.
.

اصلا ولش کن ...
دارم فکرامو بلند بلند می نویسم ....
.
.

اگه یه روز به این صفحه بر خوردی ....
حداقل یک پیام خالی برام بزار ....
یه نشونه ...
از همون نشونه هائی که یه زمانی ....
هر روز یه جائی می زاشتی .....
که بفهمم .....
بفهمم به یادم بودی ....
از همونها که اگه یه روز ...
نشونی ازت نمی دیدم ...
مثل دیوونه ها ...
زمین و زمان را بهم می دوختم و دیوونه بازیم گل می کرد....
شایدم یادت بیاد که هر شب ....
هر جا هستی باید می رفتی  زیر سقف آسمون و....
ماه را نگاه می کردی ....
راستی چند ساله ماه را ندیدی ....
.
.
.
از همون نشونه ها که لای دفتر خاطراتم می زاشتی و منم هر شب بوشون می کردم ...
.
.
.
از همون نشونه ها که ....
میومدی و پشت پنجره می زاشتی ...
که بفهمم هنوزم هستی ...
هنوزم بیادمی ...
هنوزم ...
.
.
.
بگذریم ...
فقط می خوام بگم منو ببخش...
.
.
.
منو ببخش...
که ندیده میگرفتم التماس اون نگاه نگرونو...
که گرفتم جای دست عاشق تو ....
حس عشق دیگرونو...
لایق عشق بزرگ تو نبودم خورشید بانو
غافل از معجزه ی عشق تو   ، بودم اسیر جادو
منو ببخش ....
که درخشیدی و من چشمامو بستم...
منو بخشیدی و من چشمامو بستم....
تو به پای من نشستی و جدا از تو نشستم...
که نیاوردی به روم هر جا دلت را میشکستم....
منو ببخش ....
که درخشیدی و من چشمامو بستم....
منو بخشیدی و من چشمامو بستم....
منو ببخش منو ببخش منو ببخش منو ببخش....




رفتم مرا ببخش و مگو او وفا نداشت
                                                  راهی به جز گریز برایم نمانده بود
این عشق آتشین پر از دردو بی امید
                                                   در وادی گناه و جنونم کشانده بود
رفتم که داغ بوسه ی پر حسرت تورا
                                                   با اب های دیده ز لب شستشو دهم
رفتم مگو مگو که  چرا رفت ننگ بود
                                                  عشق من و نیاز تو و سوز وساز ما
از پرده خموشی و ظلمت چو نور صبح
                                                   بیرون  فتاده به یکباره راز ما
رفتم که گم شوم چویکی قطره اشک گرم
                                                    در لابلای دامن شبرنگ زندگی
رفتم که در سیاهی یک گور بی نشان
                                                     فارغ شوم ز کشمکش و جنگ زندگی
من ازدو چشم روشن گریان گریخته ام
                                                    از خنده های وحشی طوفان گریخته ام
از بستر  وصال به اغوش گرم  هجر
                                                  ازرده از ملامت وجدان گریخته ام
ای سینه در حرارت سوزان خود بسوز
                                                 دیگر سراغ شعله ی اتش ز من مگیر
می خواستم شعله شوم سرکشی کنم
                                                   مرغی شدم به کنج قفس خسته و اسیر
روحی مشوشم که شبی بی خبر ز خویش
                                                    در دامن سکوت به تلخی گریستم
نالان ز کرده ها و پشیمان ز گفته ها
                                                  دیدم که لایق تو و عشق تو نیستم






دلهره :
با دلهره و تشویش ....شک کردم به کار خویش ....

                                                که یه راه نشناخته .... یه عمر دیگه در پیش ...؟

گفتم : از چه می ترسی ...؟ آخرش یه راهی هست ...

                                         دلم میخواست نرم ، دستام ....در حیاط را داشت می بست....

گفتم: نکنم تردید.... در حیاط رو خوب بستم ....

                                               به انتظار هیچ چیزی ....دیگه یه لحظه ننشستم....

انگار که یکی میگفت ....می گفت : لحظه موعده ....

                                                    تردید نکنی یک وقت....نه دیره و نه زوده .....

راه افتادم و هی رفتم ....شاید  دلم  کمی وا شه ....

                                                       به عشقی که یه جور امروز ....زود بگذره فردا شه....

                                                          به امیدی که تا فردا.....

                                                                           نور امیدی پیدا شه .....

                                                                                            نور امیدی پیدا شه ...







وقت مردن .... شمع دانی که به پروانه چه گفت ؟
گفت : ای عاشق بیچاره ....فراموش شوی ....
سوخت پروانه ....ولی خوب جوابش را داد ....
گفت : طولی نکشد ....تو نیز خاموش شوی ....



مدتی هست که عاشق شده ام...
فارغ از هر چه خلایق شده ام ...
هرکسی دید ، ملامت کردم ...
گله ای نیست ، من عادت کردم ...




ط¯ظˆط³طھط§ظ†
ع©ط¯ظ‡ط§غŒ ظˆط¨ظ„ط§ع¯