دل مویه

....من از پایان می ترسیدم و آغاز کردم

خسته ام ...

شنبه چهاردهم مرداد ۱۳۹۱ 23:17

      

من از اینهمه سلام تکراری خسته ام...

دلم حرفی نو می خواهد ....

ساده هم اگر باشد عیبی ندارد....

مثلا بگو دلم برات تنگ شده ....

همین .... 
                                                                                                                               

رسول

اینجا زمین است...

شنبه چهاردهم مرداد ۱۳۹۱ 23:4

اینجا زمین است....  

رسم بعضی آدم هایش عجیب است! 

 اینجا گم که مى شوى....

به جاى اینکه دنبالت بگردند...

 فراموشت مى کنند...

رسول

این روزها...

شنبه چهاردهم مرداد ۱۳۹۱ 23:1

این روزها...
دستم به نوشتن نمیــــــــــــرود
تقصیر من نیست
نوک مدادم شکسته است
دلم هم ...
چه بگویم؟
آن هم شکستـــــــه است!!!

این روزها...
زندگی را سرد
سر میکشم
طعم بیهودگــــــــــی میدهد
و اجبار!

این روزها...
میل و رغبتم را
چیزی شبیه به مرگ
جویده است!
 

رسول

خسته شدم

شنبه چهاردهم مرداد ۱۳۹۱ 22:55

خسته شدم می خواهم در آغوش گرمت آرام گیرم.خسته شدم بس که از سرما لرزیدم...
بس که این کوره راه ترس آور زندگی را هراسان پیمودم زخم پاهایم به من میخندد...
خسته شدم بس که تنها دویدم...
اشک گونه هایم را پاک کن و بر پیشانیم بوسه بزن...
می خواهم با تو گریه کنم ...
خسته شدم بس که...
تنها گریه کردم...
می خواهم دستهایم را به گردنت بیاویزم و شانه هایت را ببوسم...
خسته شدم بس که تنها ایستادم

رسول

از آب در آمد ....

شنبه چهاردهم مرداد ۱۳۹۱ 15:5

چو تاک اشک فشاندیم،شراب از آب در آمد عرق به گونه نشاندیم،گلاب از آب در آمد
هزار خوشه ی خوش رنگ و ناب در خُم خامی به قصد خیر فشردیم و آب از آب در آمد
کنون که قصد اقامت در این سرای فــکندیم عمـارت دل ما هم ،خراب از آب در آمد
به زیر سایه ی مضمون گیسوان سیاهــت هر آنچه شعر سرودیم،ناب از آب در آمد
تمام عمر سرودیــم در هوای تهمتـــن دریغ و درد که افراسیاب از آب در آمد.

شعر از سعید بیابانکی


رسول

کجائی ...؟

شنبه چهاردهم مرداد ۱۳۹۱ 14:21

آمدی ....

      بهانه ی بودنم شدی ....

           رفتی...

               بهانه ی شعر سرودنم شدی ....

                             زخمهایم را مرهمی نبود و دلتنگی هایم را پایانی...

در تنهایی ام از تو گفتم و گفتم  تا از تو گفتن شد سر آغاز سرودنم....

         نفرین من !؟ هرگز ... هرگز بدرقه راهت نخواهد بود...

                تو رفتی ومرا در دنیای غمهایم تنها گذاشتی ....

                                                               بی وفا . کجایی ...؟


رسول

او را باز آورید ...

شنبه چهاردهم مرداد ۱۳۹۱ 14:18

ای دوستان حکایت خود مختصر کنید


کمتر سخن ز همدم و همراز اورید


زیبا رخان شهر من ارزانی شما


زشت مرا که رفت به من باز اورید


رسول

رسم عاشقی این نیست ...

جمعه سیزدهم مرداد ۱۳۹۱ 23:43

رسم عاشقی این نیست که بگویی مرا دوست داری و بعد از مدتی مرا تنها بگذاری.
رسم عاشقی این نیست که مرا به اوج قله احساسات ببری و بعد مرا از همان جا رها کنی.
این رسمش نیست که پا به پای من بیایی و روزی رفیق نیمه راه شوی.
این رسمش نیست که قلبم را بگیری و آن را بازیچه خودت کنی.
این رسمش نیست که مرا در آغوش بگیری و هوس را به جای عشق برایم معنا کنی.

یکرنگ باش ای تو که ادعا میکنی عاشقترینی ، مغرور نباش ای تو که ادعا میکنی مرا دوست داری ، تو که میگفتی تنها مال منی ، پس چرا برای همه چشمک میزنی.
تو که میگفتی تنها در قلب منی ، پس چرا در قلب همه پرسه میزنی؟
وفادار باش ، ای تو که در آغاز آشنایی وفاداری در حرفهایت بود ، صادق باش ای تو که با دروغ مرا در دام خودت انداختی .
یکدل باش با دلی که تنها به عشق تو مانده و خطی سرخ بر روی همه کشیده.
تو که میگویی مرا دوست داری چرا اشکهایم را پاک نمیکنی ، چرا دلتنگم نمیشوی و مرا صدا نمیکنی؟
به خدا این رسم عاشقی نیست.

رسول

خداحافظ

جمعه سیزدهم مرداد ۱۳۹۱ 23:34

چــرا آدمـــا نمیـــدونن بعضــــــــی وقتهــــا خـــــداحافـــــظ یعنـــــــی :

" نــــــــــــــــذار برم "

یعنـــــــی بــرم گــــردون
سفــــت بغلـــــم کـــن

...

ســـــرمو بچـــــسبـــون به سینــــه ت و

بگــــــو :

"خدافــــظ و زهــــر مـــار

بیخــــــود کــــردی میگی خدافـــــظ

مگـــــه میـــذارم بــــری؟!!

مــــــگه الکیــــــــه!!...

.

.

.

خداحافظ...

رسول

دروغ...

جمعه سیزدهم مرداد ۱۳۹۱ 23:30
      نمیدانی چه لذتی میبرم 

                     وقتی تظاهر به نفهمی میکنم.....

                                       تا تو راحت دروغ بگویی........

رسول

خوشبختی....

جمعه سیزدهم مرداد ۱۳۹۱ 23:25
خوشبختی ما در سه جمله است : تجربه از دیروز، استفاده از امروز، امید به فردا  ،  ولی حیف که ما با سه جمله دیگر زندگی مان را تباه می کنیم :حسرت دیروز، اتلاف امروز، ترس از فردا.
رسول

لعنت به من...

جمعه سیزدهم مرداد ۱۳۹۱ 18:31
لعنت به من چه ساده دل سپردم

لعنت به من اگر واسش میمردم

دست منو گرفتو بعد ولم کرد 

لعنت به اون کسی که عاشقم کرد

یکی بگه؛ یکی بگه که ماه من کی بوده 

مصوب گناه من کی بوده

سهم من از نگاه تو همین بود

عشق تو بدترین قسمت بهترین بود

تو دل بارون منوعاشقم کرد 

بین زمین و آسمون ولم کرد

یکی بگه چه جوری شد که این شد

سهم تو آسمون و من زمین شد

لعنت به من.....................

رسول

سلام عزیز مهربون ...

جمعه سیزدهم مرداد ۱۳۹۱ 18:29

         

      سلام عزیز مهربون


                    اجازه هست بشم فدات...؟

                اجازه هست تو شعر من اثر بذاره خندهات...؟

                          شب که میاد یواش یواش

                                       با چشمک ستاره هاش

                       اجازه هست از آسمون ستاره کش برم برات..؟

                          اجازه هست بیای پیشم یه کم بگم دوست دارم؟

                           تو هم بگی دوسم داری...

                       بارون بشم ، دل ببارم...

                   بریم تو باغ اطلسی بی رنج و درد بی کسی

                  بهت بگم....

                          اجازه هست گل روی موهات بذارم

                     اجازه هست خیال کنم تا آخرش مال منی..؟

                           خیال کنم دل منو با رفتنت نمی شکنی...

رسول

آدم معمولی

جمعه سیزدهم مرداد ۱۳۹۱ 18:23
      تلـــخ میگذرد... 

         این روزهـــا را میگویم که قرار است از تو که آرام جان لحظه هایم 

بوده ای برای دلم یک انســان معمولی بسازم...


رسول

جمعه سیزدهم مرداد ۱۳۹۱ 18:20

            خودم قبول دارم کهنه شده ام آنقدر کهنه که میشود روی گرد                وخاک تنم  

            یادگاری نوشت..... بنویس.... وبرو...!!

                     

رسول

گارانتی ...

جمعه سیزدهم مرداد ۱۳۹۱ 18:15

خدایا!!!

مرا که آفریدی گارانتی هم داشتم؟؟؟

دلم دیگر کار نمیکند........

رسول

خواستن...

جمعه سیزدهم مرداد ۱۳۹۱ 18:7
همیشه خواستن توانستن نیست ، خواستم بگویم دوستت دارم ، نتوانستم !!!

رسول

عشق یعنی چه ؟

جمعه سیزدهم مرداد ۱۳۹۱ 18:5

دختری گفت

 

 

: اولش رویا

آخرش بازی است و بازیچه

مادرش گفت: عشق یعنی رنج

پینه و ز خم و تاول كف دست

پدرش گفت: بچه ساكت باش

بی ادب ، این به تو نیامده است

رهروی گفت: كوچه ای بن بست

سالكی گفت: راه پر خم و پیچ

در كلاس سخن معلم گفت:

عین و شین است و قاف ، دیگر هیچ

دلبری گفت: شوخی لوسی است

تاجری گفت : عشق كیلو چند؟

مفلسی گفت: عشق، پركردن

شكم خالی زن و فرزند

شاعری گفت: یك كمی احساس

مثل احساس گل به پروانه

عاشقی گفت: خانمان سوز است

بار سنگین عشق بر شانه

شیخ گفتا: گناه بی بخشش

واعظی گفت : واژه بی معناست

زاهدی گفت: طوق شیطان است

محتسب گفت: منكر عظما است

قاضی شهر عشق فرمود

حد هشتاد تازیانه به پشت

جاهلی گفت: عشق را عشق است

پهلوان گفت: جنگ آهن و مشت

رهگذر گفت: طبل تو خالی است

یعنی آواز آن ز دور خوشست

دیگری گفت: از آن بپرهیزید

یعنی از دور كن بر آتش دست

چون كه بالا گرفت بحث و جدل

بین آن قیل و قال من دیدم

طفل معصوم با خودش می گفت:

من فقط یك سوال پرسیدم

رسول

فردا بر می خیزم

جمعه سیزدهم مرداد ۱۳۹۱ 17:58

آنقدر زمین خورده ام که بدانم برای برخاستن....

نه دستی از برون بلکه همتی از درون میخواهد ...

حالا اما نمیخواهم برخیزم!!!

می خواهم اندکی بیاسایم...

فردابرمیخیزم...

وقتی که فهمیده باشم

چرا زمین خورده ام....

رسول

گمم نکن ...

جمعه سیزدهم مرداد ۱۳۹۱ 17:53

سیب دلم...


لک زده است


برای عطر دستانت !


گمم نکن !!قول


که گوشه ی حافظه ات


آرام بنشینم !


بگذار بمانم !


آرام گوشه حافظه ات


 فقط.....

رسول

جمعه سیزدهم مرداد ۱۳۹۱ 17:49

    ای کاش میفهمیدی
                                وقتی یه مرد برات گریه میکنه
                                                                  یعنی از همه چیزش برات گذشته ................!

رسول

حراج کرده ام...

جمعه سیزدهم مرداد ۱۳۹۱ 17:46

بساط کرده ام و تمام نداشته هایم را
ﺑﻪ ﺣﺮﺍﺝ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻡ...


بی انصاف چانه نزن
ﺣﺴﺮﺕ ﻫﺎﯾﻢ ...به قیمت عمرم تمام شده!!!!!

رسول

دعایم کن ...

جمعه سیزدهم مرداد ۱۳۹۱ 11:45
دوستان سلام - من امروز یه کار جدید را تو زندگیم شروع کردم ، از همتون میخوام تو این شب و روزهای عزیز برام دعا کنید ...
رسول

هیس....فقط برگرد ...

جمعه سیزدهم مرداد ۱۳۹۱ 1:4

یادت نخواهم انداخت که برگردی ....

                                                    اگر مهم باشم .... یادت خواهد ماند ...

********************************************************

آهای .....روزگار ......همه هورا کشیدند....

                                         حالا پایت را از روی خرده هایم بردار ....بردار ......

*******************************************************

این روزها از کنار من که میگذری ....کمی احتیاط کن ...

هزاران کارگر در من مشغول کارند ...

روحیه ام در دست تعویض است....

*******************************************************

آهای روزگار ....

من به درک ....

خودت خسته نشدی از دیدن تصویر تکراری درد کشیدن من.....؟

*******************************************************


رسول

همینم کافیست ...

پنجشنبه دوازدهم مرداد ۱۳۹۱ 9:13

دل خوشم با غزلی تازه همینم کافی ست

تو مرا باز رساندی به یقینم کافی ست

قانعم،بیشتر از این چه بخواهم از تو

گاه گاهی که کنارت بنشینم کافی ست

گله ای نیست من و فاصله ها همزادیم

گاهی از دور تو را خوب ببینم کافی ست

آسمانی! تو در آن گستره خورشیدی کن

من همین قدر که گرم است زمینم کافی ست

من همین قدر که با حال و هوایت گهگاه

برگی از باغچه ی شعر بچینم کافی ست

فکر کردن به تو یعنی غزلی شور انگیز

که همین شوق مرا، خوب ترینم! کافی ست

رسول

تلخ ....اما واقعی

پنجشنبه دوازدهم مرداد ۱۳۹۱ 9:12

ياد دارم در غروبي سرد سرد مي گذشت از كوچه ي ما دوره گرد

داد ميزد: كهنه قالي ميخرم، دست دوم ،جنس عالي ميخرم

گر نداري كوزه خالي ميخرم

اشك در چشمان بابا حلقه بست.. ناگهان آهي كشيد

بغضش شكست: اول ماه است و نان در سفره نيست

اي خدا شكرت ولي اين زندگيست؟

بوي نان تازه هوشش برده بود

اتفاقا مادرم هم روزه بود

خواهرم بي روسري بيرون دويد گفت: آقا سفره خالي مي خريد؟

رسول
ط¨غŒظˆع¯ط±ط§ظپغŒ
قصه اینجوری شروع شد
که تو بی قراری من تو رسیدی
منودیدی
 مثل خورشید تو تابیدی
به تن مرده ی عشقم
تودمیدی
منو دیدی
قصه اینجوری شروع شد
اون سوار خسته راهی
که کشیدی تا در کوچه احساسو پریدی
 منو دیدی
منودیدی
قصه اینجوری شروع شد
قصه ی عشق منو تو
قصه ی پاییزو برگه
قصه ی کوچ و تگرگه
قصه ی جنگل و رازه
قصه ی درد ونیازه
قصه اينجوري شروع شد
حالا من موندم و احساس
که یه دنیاست
آخر عشق منو تو
یه معماست  
غصه ی ما رو نخور
صبح غزل خون دیگه پیداست
دیگه پیداست ...
رسول زوار تربتی
msina12@yahoo.com


ای کسانی که می آیید ...می خوانید ...و بدون کامنت می روید...
بدانید که این آمدن ها " اصلا " به دلم نمی نشیند ... !!




برای هر کسی.........
یه اسم تو زندگیش هست.........
که تا ابد......
هر جایی بشنوتش.....
ناخودآگاه...
بر میگرده به همون سمت...!
.
.
.
.
نمی دونم یه روزی میاد ...
که تصادفا یه صفحه جلوت باز بشه ....
و یهو عکس منو ببینی ؟
عکسی که شاید شبیه خاطره های سالهای دور زندگیت باشه ...
نمی دونم اگه اون روز بیاد ...
چه فکری می کنی ...
شاید بی تفاوت از کنارش بگذری ...
شاید سریع اون صفحه را ببندی ...
شاید آهی بکشی و ...
شاید بگی : چه جالب ، من این عکسو می شناسم ...
خیلی شبیه آرزوهای دورمه ....
خیلی شبیه خاطرات خوب زندگیمه ...
نه نه ....خوب نه ....
آخه میدونم بهت بد کردم ...
این صفحه را بازکردم ....
که حرفهامو ...
درد دلامو...
غصه هامو...
واست بنویسم ...
به امید روزی که ....
.
.
.

اصلا ولش کن ...
دارم فکرامو بلند بلند می نویسم ....
.
.

اگه یه روز به این صفحه بر خوردی ....
حداقل یک پیام خالی برام بزار ....
یه نشونه ...
از همون نشونه هائی که یه زمانی ....
هر روز یه جائی می زاشتی .....
که بفهمم .....
بفهمم به یادم بودی ....
از همونها که اگه یه روز ...
نشونی ازت نمی دیدم ...
مثل دیوونه ها ...
زمین و زمان را بهم می دوختم و دیوونه بازیم گل می کرد....
شایدم یادت بیاد که هر شب ....
هر جا هستی باید می رفتی  زیر سقف آسمون و....
ماه را نگاه می کردی ....
راستی چند ساله ماه را ندیدی ....
.
.
.
از همون نشونه ها که لای دفتر خاطراتم می زاشتی و منم هر شب بوشون می کردم ...
.
.
.
از همون نشونه ها که ....
میومدی و پشت پنجره می زاشتی ...
که بفهمم هنوزم هستی ...
هنوزم بیادمی ...
هنوزم ...
.
.
.
بگذریم ...
فقط می خوام بگم منو ببخش...
.
.
.
منو ببخش...
که ندیده میگرفتم التماس اون نگاه نگرونو...
که گرفتم جای دست عاشق تو ....
حس عشق دیگرونو...
لایق عشق بزرگ تو نبودم خورشید بانو
غافل از معجزه ی عشق تو   ، بودم اسیر جادو
منو ببخش ....
که درخشیدی و من چشمامو بستم...
منو بخشیدی و من چشمامو بستم....
تو به پای من نشستی و جدا از تو نشستم...
که نیاوردی به روم هر جا دلت را میشکستم....
منو ببخش ....
که درخشیدی و من چشمامو بستم....
منو بخشیدی و من چشمامو بستم....
منو ببخش منو ببخش منو ببخش منو ببخش....




رفتم مرا ببخش و مگو او وفا نداشت
                                                  راهی به جز گریز برایم نمانده بود
این عشق آتشین پر از دردو بی امید
                                                   در وادی گناه و جنونم کشانده بود
رفتم که داغ بوسه ی پر حسرت تورا
                                                   با اب های دیده ز لب شستشو دهم
رفتم مگو مگو که  چرا رفت ننگ بود
                                                  عشق من و نیاز تو و سوز وساز ما
از پرده خموشی و ظلمت چو نور صبح
                                                   بیرون  فتاده به یکباره راز ما
رفتم که گم شوم چویکی قطره اشک گرم
                                                    در لابلای دامن شبرنگ زندگی
رفتم که در سیاهی یک گور بی نشان
                                                     فارغ شوم ز کشمکش و جنگ زندگی
من ازدو چشم روشن گریان گریخته ام
                                                    از خنده های وحشی طوفان گریخته ام
از بستر  وصال به اغوش گرم  هجر
                                                  ازرده از ملامت وجدان گریخته ام
ای سینه در حرارت سوزان خود بسوز
                                                 دیگر سراغ شعله ی اتش ز من مگیر
می خواستم شعله شوم سرکشی کنم
                                                   مرغی شدم به کنج قفس خسته و اسیر
روحی مشوشم که شبی بی خبر ز خویش
                                                    در دامن سکوت به تلخی گریستم
نالان ز کرده ها و پشیمان ز گفته ها
                                                  دیدم که لایق تو و عشق تو نیستم






دلهره :
با دلهره و تشویش ....شک کردم به کار خویش ....

                                                که یه راه نشناخته .... یه عمر دیگه در پیش ...؟

گفتم : از چه می ترسی ...؟ آخرش یه راهی هست ...

                                         دلم میخواست نرم ، دستام ....در حیاط را داشت می بست....

گفتم: نکنم تردید.... در حیاط رو خوب بستم ....

                                               به انتظار هیچ چیزی ....دیگه یه لحظه ننشستم....

انگار که یکی میگفت ....می گفت : لحظه موعده ....

                                                    تردید نکنی یک وقت....نه دیره و نه زوده .....

راه افتادم و هی رفتم ....شاید  دلم  کمی وا شه ....

                                                       به عشقی که یه جور امروز ....زود بگذره فردا شه....

                                                          به امیدی که تا فردا.....

                                                                           نور امیدی پیدا شه .....

                                                                                            نور امیدی پیدا شه ...







وقت مردن .... شمع دانی که به پروانه چه گفت ؟
گفت : ای عاشق بیچاره ....فراموش شوی ....
سوخت پروانه ....ولی خوب جوابش را داد ....
گفت : طولی نکشد ....تو نیز خاموش شوی ....



مدتی هست که عاشق شده ام...
فارغ از هر چه خلایق شده ام ...
هرکسی دید ، ملامت کردم ...
گله ای نیست ، من عادت کردم ...




ط¯ظˆط³طھط§ظ†
ع©ط¯ظ‡ط§غŒ ظˆط¨ظ„ط§ع¯