دل مویه

....من از پایان می ترسیدم و آغاز کردم

بی...

دوشنبه ششم شهریور ۱۳۹۱ 22:32

این روزها " بی " در من غوغا می کند !

بی کس ، بی مار ، بی زار ، بی چاره ، بی تاب ، بی دار ، بی یار ، بی دل ، بی ریخت ، بی صدا ،

بی جان ، بی نوا ، بی حس ، بی عقل ، بی کلام ، بی جواب ، بی هدف ، بی همزبان ...

بی تـــــو ، بی تــــــــو ، بی تــــــــــــو ...


 چقَـــدر دلــَـــــم می خواهد

نامه بنویسم ...

کاغذ و پاکت هم هست ...

و یک عالمه حرف ...

کاش ... کسی ... جایی ...

منتظرم بود....

رسول

روزی ...

دوشنبه ششم شهریور ۱۳۹۱ 16:36

روزي ياد تو از خاطرم خواهد گذشت و نخواهم دانست كجايي !

اما سلام و آرزوي من براي خوشبختي تو ،

تو را در بر خواهد گرفت و احساس خواهي كرد اندكي شاد تر ...

و اندكي خوشبخت تري...

و نخواهي دانست كه ... چرا...!

.

.

.

 دیگر چیزی نمانده ... طاقت من ... یک کبریت بکشم ، تمام می شود ... "

رسول

نگاهت ...

دوشنبه ششم شهریور ۱۳۹۱ 16:29

هرچه می‌کنم

چهار خط برای تو بنویسم

می‌بینم واژه‌ها

خاک بر سر شده‌اند...

هرچه می‌کنم

چهار قدم بيايم

تا به دست‌هات برسم

زانوهام خم می شود ....

نه این‌که فکر کنی خسته‌ام ،

نه این‌که تاب راه رفتن نداشته باشم...

نه ...

تا آخرش همین است

نگاهت...

به لرزه‌ام می‌اندازد ... 

رسول

یه تنها...

دوشنبه ششم شهریور ۱۳۹۱ 10:49

قربان وفاتم ....

                       به وفاتم ....نظری کن ...

         تا بوت ...

                       مگر بشنوم از ...

                                             رخنه تابوت .....



                      حتی اگر نباشی ...

      می آفرینمت ...

                            چونان که التهاب بیابان ...

                                                                      سراب را....

رسول

کاش می شد...

یکشنبه پنجم شهریور ۱۳۹۱ 15:38

 

کاش می شد که تو را جای دهم در دل خویش ....

تا حفاظت کنم از دار و ندارم ای دوست...

کاش می‌شد که برای سفر از دغدغه‌‌ها... 
فقط از عشق تو مایه بگذارم ای دوست...

همه گویند که تو برکت دریائی و من ...

موجهای خشنت را صله دارم ای دوست...

دوست دارم که همان قلّة دوری باشی...
که به سویش همه شب راهسپارم ای دوست...


دوست دارم که تو را دوست بدارم، ای دوست...
دوست دارم که فقط با تو ببارم، ای دوست...

دوست دارم که اگر شرک نباشد بر مهر ...
همه شب عاشقی‌ام را بگُزارم ای دوست...

 

رسول

دعا ...

یکشنبه پنجم شهریور ۱۳۹۱ 9:33

دوستان..

              سلام ...

 

              از دعا برای بیماران فراموش نشود ...

                          

  من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم ...

 

                                       چشم بیمار تو را دیدم و بیمار شدم

 

رسول

خدایا ...تو را سپاس ..

شنبه چهارم شهریور ۱۳۹۱ 12:1


در مکتب ما رسم فراموشی نیست...

در مسلک ما عشق هم آغوشی نیست...

مهر تو اگر به هستی ما افتاد...

هرگز به سرش خیال خاموشی نیست.

 

دست به دامن خدا که میشوم....
چیزی آهسته درون من به صدا میاید که ...
نترس ...
از باختن تا ساختن دوباره فاصله ای نیست ....!!

 

رسول

ممنونم...

جمعه سوم شهریور ۱۳۹۱ 15:31
 
 
از کسانی که از من متنفرند ممنونم آنها من را قوی تر می کنند
از کسانی که من را دوست دارند ممنونم آنهاقلب مرا بزرگتر می کنند
از کسانی که مرا ترک می کنند ممنونم
آنها به من می آموزند هیچ چیز تا ابد ماندنی نیست
از کسانی که با من می مانند ممنونم
آنها به من معنای واقعی دوست را نشان می دهند....

    ممنونم....

 

 

 

رسول

خدا جون ..

پنجشنبه دوم شهریور ۱۳۹۱ 23:26

کودک درون :

خدا جون سلام ..منم ...می دونم صدامو می شنوی ...اومدم پیشت گلایه کنم ..اهل گلایه نبودم ...ولی شدم ..خدا جون ..اومدم قلبی را که بهم دادی بهت پس بدم ...من این قلب را نمی خوام ..میشه اینو بگیری و جاش یه تیکه سنگ خارا بدی بزارم تو سینم ...آخه این روزها این قلب به درد کسی نمی خوره ...خریداری نداره ...هر کی از راه می رسه یه خنجر میزنه توش و...شرمندتم ..شرمندم که خوب نگهش نداشتم ..شرمندم که تیکه تیکه شده ..که هزار بار شکسته ...که خرد شده ..شرمندتم که دیگه نمی شه اسمشو قلب گذاشت ...دیگه حتی رنگشم قرمز نیست ..نگاه کن ..از بس زخم خورده کبود کبود شده ...شرمنده...ولی میشه پس بگیریش ...

دیگه به درد هیچکی نمی خوره ...میشه پس بگیریش ..

 

خداجون ..اومدم بگم خستم ...خیلی خستم ..خودت میدونی چرا...اومدم بگم میخوام استعفا بدم ...دیگه بریدم ..بسمه دیگه ...به تاوان کدوم گناه منو فرستادی جهنم ...مگه چکار کردم ...اره ..تو راست میگی ..همیشه همه را دوست داشتم ..به هیچکی بدی نکردم ...با همه صادق بودم ...همه کارهائی را که گفتی را انجام دادم ...آخه گناه از این سنگینتر ...؟راست می گی ..من گناهکارم ...ولی دیگه بسمه ..خدا جونم ..مگه نگفتی وقتی غروب پنجشنبه میشه ...فرشته هاتو می فرستی رو زمین و میگی ببینید بنده هام چی می خوان ؟ حاجتشون را روا کنید...خوب منم اومدم ...یالا به قولت وفا کن ...همین امشب ..حاجتمو که میدونی ...زیاد منتظرم نزار ..من دیگه طاقت ندارم ...

 

مرغ صیادم به دام عشق تو افتاده ام ...

 

                                یا بکش ...یادانه ده ...یا از قفس آزاد کن .

 

 

رسول

حرف های دلتنگی ...

چهارشنبه یکم شهریور ۱۳۹۱ 22:12

تمام دلتنگـــی هایم

 

 

را جمع کرده ام

 

 

زیر بغل زده ام

 

 

و منتظــرم

تو بیایـــی...!!!

چیز بدی نیست جنگ با تو .......

 

شکست می خورم....

 

تا اِشغالم کنی...!!!!

مــَـن بـی تــو

 

شعـــر خــواهــم نــوشتـــ؛

 

تـــو بــی مـَـن

 

چــِـه خــواهــی كــــرد؟

 

اصـــلا"

 

يــــادت هَستـــ

 

كــِــه نيستــَـمــ ...؟!!

تو دنيايت پر از "من" هاست...

و من دنيايم در "تو " خلاصه ميشود...!

و بعد...

اسم "هر دويمان"را ...

عاشق...

ميگذارند...!

.

.

.

نگران نباش ...

 

حال دلم خوب است !

 

آرام ...

 

گوشه ای نشسته و رویاهایش را به خاک می سپارد ..

.

.

.

.

شبــــ را دوسـتــــ دارمـــــ ... !

 

چــرا کـهــ در تـاریـکیـــــ ..

 

چــهـرهــ هــا مشخصــــ نیستــــ !!

 

و هــر لحظهـــ ..

 

ایـنـــ امیــــد ..

 

در درونمــــ ریشهــ مـیزنـــد ...

 

کهـــ آمــده اے ..

 

ولیـــ مـنــــ نــدیــده امــــ....!!

.

.

.

نمیـــدانم چــرا چــشـمـانـم

 

گاهــیــــ

 

 

بــی اخــتـیـار خـیـس مـیـشــونـد،

 

 

مـیــگویــنــد حـسـاســیـت فـصــلیـــ اســت...

 

آرے مــن بــه فــصــل فــصـــل ایــنـــ دنیاے

 

 

بی تـــــــو

 

حــســاســمــــ....

.

.

.

.

می خواهم ســرم را از تـــه بتراشم ..

 

شـايد...

خـاطرات دسـتانتو ...

 

از ياد گيســـوانم بـــرود...!!

.

.

.

بعضيـــــ وقتـــــ ها چیزی می نویسیـــــ

 فقطـ برای یکـــ نفـــــر...

 اما دلـتــــ می گیرد...

 وقتیـــــ یادتـــــ می افتد کهـــ

 هـرکسـیــــ ممکنـــــ استـــــ بخوانــد

 جز آن یـکـــــ نـفـــــر...........

.

.

.

.

کـــجا ایــستــ ـ ـاده‌ ای؟

 چــ ـ ـگونــه اسـ ـ ــت بـ ـــاد از هـــر جــهتـ ــی

 کـ ـــه مــی‌وزد عــطـ ــر تـ ـ ــو را بــ ـ ـا خــ ـ ـود دارد؟ ...

.

.

.

گاهے دلمـ از ـهر چه آدمـ است مے گیرد...!

 

گاهے دلمـ دو کلمه حرف مهربانانه مےخواهد...!

 

نه به شکل ِ دوستت دارم

 و یا نه بــ ِ شکل ِ بے تو مے میرمـــ...!

ساده ، شاید ...

 مثل دلتنگ نباش... فردا روز دیگر ے ست !!

 

رسول
ط¨غŒظˆع¯ط±ط§ظپغŒ
قصه اینجوری شروع شد
که تو بی قراری من تو رسیدی
منودیدی
 مثل خورشید تو تابیدی
به تن مرده ی عشقم
تودمیدی
منو دیدی
قصه اینجوری شروع شد
اون سوار خسته راهی
که کشیدی تا در کوچه احساسو پریدی
 منو دیدی
منودیدی
قصه اینجوری شروع شد
قصه ی عشق منو تو
قصه ی پاییزو برگه
قصه ی کوچ و تگرگه
قصه ی جنگل و رازه
قصه ی درد ونیازه
قصه اينجوري شروع شد
حالا من موندم و احساس
که یه دنیاست
آخر عشق منو تو
یه معماست  
غصه ی ما رو نخور
صبح غزل خون دیگه پیداست
دیگه پیداست ...
رسول زوار تربتی
msina12@yahoo.com


ای کسانی که می آیید ...می خوانید ...و بدون کامنت می روید...
بدانید که این آمدن ها " اصلا " به دلم نمی نشیند ... !!




برای هر کسی.........
یه اسم تو زندگیش هست.........
که تا ابد......
هر جایی بشنوتش.....
ناخودآگاه...
بر میگرده به همون سمت...!
.
.
.
.
نمی دونم یه روزی میاد ...
که تصادفا یه صفحه جلوت باز بشه ....
و یهو عکس منو ببینی ؟
عکسی که شاید شبیه خاطره های سالهای دور زندگیت باشه ...
نمی دونم اگه اون روز بیاد ...
چه فکری می کنی ...
شاید بی تفاوت از کنارش بگذری ...
شاید سریع اون صفحه را ببندی ...
شاید آهی بکشی و ...
شاید بگی : چه جالب ، من این عکسو می شناسم ...
خیلی شبیه آرزوهای دورمه ....
خیلی شبیه خاطرات خوب زندگیمه ...
نه نه ....خوب نه ....
آخه میدونم بهت بد کردم ...
این صفحه را بازکردم ....
که حرفهامو ...
درد دلامو...
غصه هامو...
واست بنویسم ...
به امید روزی که ....
.
.
.

اصلا ولش کن ...
دارم فکرامو بلند بلند می نویسم ....
.
.

اگه یه روز به این صفحه بر خوردی ....
حداقل یک پیام خالی برام بزار ....
یه نشونه ...
از همون نشونه هائی که یه زمانی ....
هر روز یه جائی می زاشتی .....
که بفهمم .....
بفهمم به یادم بودی ....
از همونها که اگه یه روز ...
نشونی ازت نمی دیدم ...
مثل دیوونه ها ...
زمین و زمان را بهم می دوختم و دیوونه بازیم گل می کرد....
شایدم یادت بیاد که هر شب ....
هر جا هستی باید می رفتی  زیر سقف آسمون و....
ماه را نگاه می کردی ....
راستی چند ساله ماه را ندیدی ....
.
.
.
از همون نشونه ها که لای دفتر خاطراتم می زاشتی و منم هر شب بوشون می کردم ...
.
.
.
از همون نشونه ها که ....
میومدی و پشت پنجره می زاشتی ...
که بفهمم هنوزم هستی ...
هنوزم بیادمی ...
هنوزم ...
.
.
.
بگذریم ...
فقط می خوام بگم منو ببخش...
.
.
.
منو ببخش...
که ندیده میگرفتم التماس اون نگاه نگرونو...
که گرفتم جای دست عاشق تو ....
حس عشق دیگرونو...
لایق عشق بزرگ تو نبودم خورشید بانو
غافل از معجزه ی عشق تو   ، بودم اسیر جادو
منو ببخش ....
که درخشیدی و من چشمامو بستم...
منو بخشیدی و من چشمامو بستم....
تو به پای من نشستی و جدا از تو نشستم...
که نیاوردی به روم هر جا دلت را میشکستم....
منو ببخش ....
که درخشیدی و من چشمامو بستم....
منو بخشیدی و من چشمامو بستم....
منو ببخش منو ببخش منو ببخش منو ببخش....




رفتم مرا ببخش و مگو او وفا نداشت
                                                  راهی به جز گریز برایم نمانده بود
این عشق آتشین پر از دردو بی امید
                                                   در وادی گناه و جنونم کشانده بود
رفتم که داغ بوسه ی پر حسرت تورا
                                                   با اب های دیده ز لب شستشو دهم
رفتم مگو مگو که  چرا رفت ننگ بود
                                                  عشق من و نیاز تو و سوز وساز ما
از پرده خموشی و ظلمت چو نور صبح
                                                   بیرون  فتاده به یکباره راز ما
رفتم که گم شوم چویکی قطره اشک گرم
                                                    در لابلای دامن شبرنگ زندگی
رفتم که در سیاهی یک گور بی نشان
                                                     فارغ شوم ز کشمکش و جنگ زندگی
من ازدو چشم روشن گریان گریخته ام
                                                    از خنده های وحشی طوفان گریخته ام
از بستر  وصال به اغوش گرم  هجر
                                                  ازرده از ملامت وجدان گریخته ام
ای سینه در حرارت سوزان خود بسوز
                                                 دیگر سراغ شعله ی اتش ز من مگیر
می خواستم شعله شوم سرکشی کنم
                                                   مرغی شدم به کنج قفس خسته و اسیر
روحی مشوشم که شبی بی خبر ز خویش
                                                    در دامن سکوت به تلخی گریستم
نالان ز کرده ها و پشیمان ز گفته ها
                                                  دیدم که لایق تو و عشق تو نیستم






دلهره :
با دلهره و تشویش ....شک کردم به کار خویش ....

                                                که یه راه نشناخته .... یه عمر دیگه در پیش ...؟

گفتم : از چه می ترسی ...؟ آخرش یه راهی هست ...

                                         دلم میخواست نرم ، دستام ....در حیاط را داشت می بست....

گفتم: نکنم تردید.... در حیاط رو خوب بستم ....

                                               به انتظار هیچ چیزی ....دیگه یه لحظه ننشستم....

انگار که یکی میگفت ....می گفت : لحظه موعده ....

                                                    تردید نکنی یک وقت....نه دیره و نه زوده .....

راه افتادم و هی رفتم ....شاید  دلم  کمی وا شه ....

                                                       به عشقی که یه جور امروز ....زود بگذره فردا شه....

                                                          به امیدی که تا فردا.....

                                                                           نور امیدی پیدا شه .....

                                                                                            نور امیدی پیدا شه ...







وقت مردن .... شمع دانی که به پروانه چه گفت ؟
گفت : ای عاشق بیچاره ....فراموش شوی ....
سوخت پروانه ....ولی خوب جوابش را داد ....
گفت : طولی نکشد ....تو نیز خاموش شوی ....



مدتی هست که عاشق شده ام...
فارغ از هر چه خلایق شده ام ...
هرکسی دید ، ملامت کردم ...
گله ای نیست ، من عادت کردم ...




ط¯ظˆط³طھط§ظ†
ع©ط¯ظ‡ط§غŒ ظˆط¨ظ„ط§ع¯